Voor de waarschijnlijkheidsberekening op de informatie-pagina gebruikten we gegevens van het simpelste levende organisme, dat volgens AI in 2024 in de wetenschap bekend was: Mycoplasma genitalium. De gegevens uit verschillende bronnen gaven uiteenlopende waarden, waarvan we de minima noteerden om van een prototype van een 'levende' bacterie te kunnen spreken in een waarschijnlijkheidsberekening. We spreken bij deze bacterie  van 100 tot 150 enzymen die verantwoordelijk zijn voor de essentiële metabolische processen.

De berekening draaide rond het tot stand komen van 1 enzym van de hele reeks die noodzakelijk zijn om het leven te kunnen ondersteunen.

Daarbij heeft elk van die enzymen zijn eigen route om de metamorfose van de DNA informatie tot een werkend enzym tot stand te laten komen! Dat proces noemen we “het interpretatie-apparaat” zoals gedefinieerd op de pagina ‘Informatie’

In dit artikel stappen we over naar de reële wereld: we bekijken het kroonwerk van de schepping: de mens.

De menselijke celdeling is een buitengewoon complex proces dat afhankelijk is van honderden enzymen, die samenwerken om het DNA correct te kopiëren, de chromosomen te scheiden en de cel te splitsen. In de lijst hieronder benomen we de belangrijkste groepen enzymen en een schatting van hun aantallen:

1. DNA-replicatie (voorbereiding van de celdeling)

Tijdens de S-fase van de celcyclus wordt het DNA gedupliceerd. Belangrijke enzymen in dit proces zijn:

• DNA-helicase: Ontwindt de dubbele helix van het DNA.
• DNA-polymerase (verschillende typen, zoals δ en ε): Synthetiseert de nieuwe DNA-strengen.
• Primase: Synthetiseert RNA-primers om DNA-replicatie te starten.
• Topoisomerase: Verlicht spanningen in de DNA-streng door tijdelijke breuken te maken.
• Ligase: Verbindt Okazaki-fragmenten in de lagging strand.
• Nucleases: Verwijderen fouten en RNA-primers.

Schatting: Minstens 20 enzymen en cofactoren.

2. Chromosoomcondensatie en -segregatie

Tijdens de mitose moeten de chromosomen goed worden georganiseerd en gescheiden:

• Condensine-complexen: Hulp bij het condenseren van chromatine tot chromosomen.
• Cohesine-complexen: Houdt zusterchromatiden bij elkaar tot de anafase.
• Separase: Knipt cohesine door om chromatiden te scheiden.
• Kinesines en dyneïnes (motor-eiwitten): Helpen bij de beweging van chromosomen langs de microtubuli.

Schatting: Minstens 10-15 enzymatische eiwitten.

3. Mitotische Spoelvorming

De mitotische spoel verdeelt de chromosomen naar de dochtercellen:

• Aurora-kinases: Reguleren de opbouw en dynamiek van de spoelfiguur.
• Polo-like kinases: Coördineren mitotische gebeurtenissen.
• Tubuline-polymerase en -depolymerase: Controleren de vorming van microtubuli.

Schatting: ~10 enzymen specifiek voor dit proces.

4. Cytokinese (celmembraan splitsing)

Na de mitose moet het cytoplasma worden verdeeld:

• Actine en myosine II: Vormen de contractiele ring.
• Rho-kinases: Reguleren de samentrekking van de actine-ring.

Schatting: ~5-10 enzymen.

5. Controlemechanismen en Checkpoints

De celdeling wordt nauwlettend gecontroleerd om fouten te voorkomen:

• Cycline-afhankelijke kinases (CDK's): Reguleren de progressie van de celcyclus.
• APC/C (Anaphase Promoting Complex): Bevordert de overgang van metafase naar anafase.
• P53: Controleert DNA-schade en voorkomt defecte celdeling.

Schatting: ~20 enzymen en regulatoren.

6. DNA-schadereparatie

Voordat de celdeling kan plaatsvinden, worden fouten in het DNA hersteld:

• Base-excision repair-enzymen: Zoals DNA-glycosylase.
• Mismatch repair-enzymen: Zoals MLH1 en MSH2.
• Homologe recombinatie-enzymen: Zoals BRCA1 en RAD51.

Schatting: ~10-15 enzymen.

Totaal

Hoewel er specifieke enzymen zijn voor elk stadium van de celdeling, zijn er veel overlappingen en ondersteunende processen. Het totale aantal enzymen dat direct betrokken is bij de celdeling wordt geschat op ongeveer 100-150 verschillende enzymen, afhankelijk van de celsoort en de specifieke omstandigheden.

Waarom zoveel enzymen?

1. Precisie: Om fouten te voorkomen in DNA-replicatie en chromosoomsegregatie.
2. Regulatie: Om te voorkomen dat de cel ongecontroleerd deelt (zoals bij kanker).
3. Complexiteit: Elke stap vereist gespecialiseerde enzymen die samenwerken.

Bij de berekening rond het enzym van Mycoplasma genitalium gingen we uit van een enzym  bestaande uit  100 aminozuren of 300 baseparen of nucleotiden.
Voor de mens is dat wat te weinig.

Enzymen variëren sterk in grootte, van relatief korte polypeptiden tot zeer lange ketens met honderden of zelfs duizenden aminozuren. Hier zijn enkele schattingen:

• Kleine enzymen: Kleine enzymen bevatten vaak zo'n 100 tot 200 aminozuren. Aangezien elk aminozuur door één codon (drie nucleotiden) wordt gecodeerd, zijn er voor een klein enzym ongeveer 100 tot 200 codons nodig.
• Gemiddelde enzymen: Veel enzymen zijn groter en bevatten ongeveer 300 tot 500 aminozuren. Hiervoor zouden dus 300 tot 500 codons nodig zijn, wat neerkomt op ongeveer 900 tot 1.500 nucleotiden in het coderende deel van het gen.
• Grote enzymen: Sommige complexe enzymen of multi-subunit-enzymen kunnen zelfs uit meer dan 1.000 aminozuren bestaan. Deze zouden dus 1.000 codons of meer vereisen om hun volledige sequentie te coderen.

Kansberekening voor een gemiddeld enzym

Als we uitgaan van een gemiddeld enzym met ongeveer 400 aminozuren, dan zijn 400 codons nodig voor de aminozuurketen. Daarnaast komt er vaak een startcodon aan het begin en een stopcodon aan het einde van het coderende deel van het gen, dus het coderende deel zou minimaal 402 codons bevatten, ofwel 1.206 nucleotiden.
Het heeft weinig zin om een nieuwe berekening te maken. In plaats van 4300, moeten we nu 41200 doen. De 30ste macht gaf aanleiding tot een getal met 181 cijfers, voor deze berekening zal dat over de 500 cijfers zijn.  
Wetende dat er van de mens reeds 5.000 enzymen goed beschreven zijn door biologen, is het voor een wiskundig statisticus duidelijk: de mens kan niet per toeval ontstaan zijn.
We kunnen blijven goochelen met getallen, maar in 12 miljard jaar (volgens evolutionisten de ouderdom van het heelal) zijn er 36.547.200.000.000.000 seconden.
Dat is een getal met 17 cijfers.  
Als je van een getal met 500 cijfers er 17 aftrekt, heb je 483cijfers over. Dat is het aantal enzymen die per seconde moeten gemaakt worden om  de hele reeks in 12 miljard jaar te maken.
Daarvan zegt zelfs Darwin dat het niet kan!
Waarom zou jij het volhouden? Enkel om te ontkennen dat God bestaat? Hoe ver kom je met zo’n redenering?
De reden waarom je jezelf moet verootmoedigen en je afvragen wat God  met je leven wil doen - Hij heeft je gemaakt - daar kom je niet omheen!