Voor de meeste mensen lijkt het normaal dat alles wat we aan levend materiaal in de originele schepping vinden, voor 100% recycleerbaar is - uitgezonderd ‘enkele’ fossielen, een kleine fractie vormen van wat de aarde op miljoenen jaren zou kunnen produceren. Niet-recycleerbare-levensvormen zouden, vanwege een steeds groeiende afvalberg, de aarde al lang in een onbruikbare afvalberg hebben omgetoverd.
Het volledig recycleerbaar zijn van alle levensvormen op aarde,  is een feit dat in fel contrast staat met wat de mens de laatste eeuw heeft geproduceerd. De mensheid is nu, 4 of 5 generaties lang, goed op weg om zijn eerste eigen geologische aardlagen  (lees: afvallagen) te produceren. Daarin vindt men de meest uiteenlopende stoffen die ofwel helemaal niet met de natuur compatibel zijn ofwel voor allerlei ongemakken zorgen: dat gaat van het blokkeren van moleculaire levensfuncties tot verschrikkelijke toestanden met levende wezens of het ingraven van kunststof- windmolenwieken die nooit zullen vergaan.
De mens heeft bij het uitvinden van synthetische stoffen helemaal niet nagedacht over het recycleren ervan. Dit is namelijk een extra optie, die de financiële haalbaarheid van een uitvinding sterk doet verminderen.
Als er een (doelloos) evolutie-mechanisme zou geweest zijn bij het ontstaan van het leven op aarde, dan zouden we toch verschillende overblijfselen kunnen verwachten. Die vinden we niet. Daarom is het leven heel waarschijnlijk niet door toeval ontstaan, maar door een intelligente en verantwoordelijke Schepper. De aarde en het leven vormen samen een wonderbare kringloop van leven dat ontstaat uit dode materie, in combinatie met energie die voornamelijk afkomstig is van de zon. CO2 is hierbij de voornaamste kleinste bouwsteen waarmee het leven begint en eindigt. Wanneer je dan bovendien begrijpt dat het leven de wetten van de experimentele fysica overtreedt.... dan mogen we de stokoude theorie van Darwin zonder meer naar de vuilbak verwijzen.