De laatste tijd zijn er nogal wat illustere geesten die CO2 in een kwaad daglicht stellen. Het resultaat is dat dit onzichtbare en reukloos gas op korte tijd een bijzonder slechte reputatie heeft gekregen.
Terecht of onterecht?
Is CO2 een waardeloos afvalproduct of heeft het enige betekenis, wat het bestaan ervan rechtvaardigt?
Om die vraag te beantwoorden, zetten we een aantal natuurkundige feiten op een rij.
Met dit wetenschappelijk gefundeerde artikel willen we graag de grootheid van de schepping van het leven benadrukken. Het leven kan je zien als een in de tijd, dynamisch procedé. De enige manier om dit soort proces aan de gang te houden is te zorgen voor een volledig recycleerbaar proces. Wanneer dat niet zo zou zijn, zou er op den duur een enorme berg afval ontstaan. Onafhankelijk van hoe oud de aarde is, zie je dit soort afval niet! Ja, je vindt wel afdrukken van vroeger leven: fossielen, maar het organisch materiaal van het leven is daar zo goed als volledig uit verdwenen.
Het leven is een volledig recyclebaar proces!
Bovendien steunt het leven op aarde ook op zelfregulerende processen. De, voor nieuwe leven, hoeveelheid beschikbare CO2 is relatief zeer klein. Toch is er steeds voldoende. Is er eens wat meer CO2 dan groeien planten sneller, Is er wat minder, dan groeien planten trager,,,,
Het moge duidelijk zijn dat ook in deze aspecten van het leven, de grootheid van een machtig Schepper te zien is.
Verwonder je met ons over de wonderbare wereld der natuur!
Abstract
De recente golf van economische maatregelen om het klimaat tegen ontsporing te behoeden, zijn allemaal gefundeerd op de stelling dat CO2, een broeikasgas, de boosdoener zou zijn. Die stelling ontbreekt echter aan enig wetenschappelijk bewijs. Talrijke wetenschappers proberen de zaak tegen te houden, maar een vloed van minderjarige spijbelaars (zonder voldoende kennis of opleiding) blijken wel gehoord te worden door de politici en de media. Is dit gerechtvaardigd? Is CO2 werkelijk een gevaar?
Wij zetten een aantal wetenschappelijke feiten op een rij.
CO2 is een molecule die bestaat uit 1 koolstof atoom ( C ) en twee zuurstof atomen ( O2 ).
De voedselketen
Het aardse ecosysteem is een heel bijzonder en complex systeem waarin koolstof een zeer belangrijke rol speelt. Zo belangrijk, dat onze scheikunde in twee delen is opgesplitst: organische en anorganische scheikunde. De definities volgens Wikipedia:
Organische chemie of koolstofchemie is de tak van de scheikunde die zich bezighoudt met organische verbindingen…[1]
Anorganische scheikunde is de tak van de scheikunde die zich bezighoudt met anorganische chemische verbindingen; dat wil zeggen met verbindingen die normaal gesproken geen koolstofatomen bevatten…[1]
Organische stof in de natuur is biologisch materiaal dat bestaat uit dood weefsel en uit uitscheidingen van microorganismen.[2]
-> Volgens deze definitie is CO2 (koolstofdioxide) een organische verbinding.
Koolstof is in de voedselketen een energiedrager. En zoals steeds in de natuur is ook dit element volledig recycleerbaar. In dat opzicht situeert CO2, zich als afvalstof van een verbranding, aan het einde van de voedselcyclus.
Koolstof is één van de basiselementen van alle leven op aarde. Voor plant, mens en dier zijn koolstofverbindingen de energiedragers die hen gaande houden. De foto's in dit document mogen je de ganse tijd hieraan herinneren. Het groen kon niet ontstaan zonder CO2, het overige leven kon niet zonder groen.
Hoe komen we aan die koolstof verbindingen?
Kannibalen en alchemisten
Op basis van hun voeding, kan men levende wezen indelen in twee groepen. De meest voor de hand liggende groep bestaat uit een soort kannibalen: dat zijn wezens die anderen opeten (als energiebron). De tweede groep zijn de alchemisten: dat zijn de organismen die de energie van de zon in licht of warmte omzetten in een transporteerbare vorm, die bovendien kan worden opgeslagen: suikers, vetten of andere voedingstoffen. Deze energiedrager wordt dan verplaatst naar waar ze nodig is om structuren te bouwen en (zichzelf) in leven te houden.
De bovengenoemde groep ‘kannibalen’ zijn o.a. mensen, dieren, vissen, heel wat bacteriën, schimmels,… deze organismen worden ‘heterotroof’ genoemd. Tot de groep ‘alchemisten’ behoren alle organismen die met fotosynthese in hun energiebehoefte voorzien: het fytoplankton in de oppervlaktewateren en de flora op het land. Deze organismen worden ‘autotroof’ genoemd en gebruiken allemaal een vorm van fotosynthese.
Fotosynthese
We citeren Wikipedia:
Fotosynthese (koolstofassimilatie) is een vorm van biosynthese waarbij lichtenergie wordt gebruikt om koolstofdioxide om te zetten in koolhydraten, zoals glucose.
Het proces komt voor in planten en sommige bacteriën. Op sommige bacteriën na, gebruiken alle fotosynthetiserende organismen naast koolstofdioxide ook water om deze suikers te maken. Fotosynthetiserende organismen worden ook wel autotrofen of fotoautotroof genoemd. Autotrofe organismen zijn in staat om zichzelf van energie te voorzien en kunnen zichzelf synthetiseren uit de abiotische componenten: anorganische stof (waaronder water en koolstofdioxide) en licht. Hierdoor zijn ze onafhankelijk van andere organismen voor hun bestaan.
Fotosynthese kan onderverdeeld worden in oxygene fotosynthese en anoxygene fotosynthese, afhankelijk of vrije zuurstof een rol speelt in het proces. Oxygene fotosynthese treedt op in landecosystemen en in de toplaag van wateren. Daarbij wordt zuurstof geproduceerd dat een groot deel uitmaakt van de atmosfeer. Verder is er voornamelijk op grote diepten in de oceaan een vorm van fotosynthese waarbij geen zuurstof geproduceerd of gebruikt wordt. Dit heet anoxygene fotosynthese. Organismen die energie vastleggen door middel van fotosynthese worden fototroof genoemd. Naast fototrofe organismen zijn er ook chemotrofe organismen die leven van chemosynthese.[1]
Fotosynthese is op aarde de enige stap tussen (dood) abiotisch materiaal en plantengroei, wat men als een soort leven kan aanzien. Verder is de gehele dierenwereld al dan niet rechtstreeks aangewezen op plantaardige voeding en die steunt volledig op fotosynthese.
Fotosynthese is op aarde de enige link tussen dood abiotisch materiaal en leven: drie componenten zijn hier onmisbaar: energie in de vorm van licht, water & koolstofdioxide CO2!
Wanneer men in de ruimtevaart naar leven zoekt, dan wordt heel dikwijls water genoemd als DE factor die bepaalt of er leven kan zijn op een onbekende planeet. Volgens de definitie van fotosynthese zijn drie componenten noodzakelijk: licht, water en CO2!
Op aarde zijn deze 3 zonder twijfel de enige basis van de voedselketen voor eender welk organisme. Het heeft geen zin om hier te bepalen welk van de drie factoren het belangrijkste is want wanneer 1 van deze componenten schaars zou worden of ontbreken, zal dat rechtstreeks gevolgen hebben voor alle leven op aarde!
CO2 is daarom essentieel is voor het leven op aarde als basis voor de voedselketen. In wat volgt zullen we de processen die hierin een rol spelen wat nader bekijken.
CO2 is een gas dat slechts met 0.04% in de atmosfeer aanwezig is. In water van 25°C kan bijna 1.5 g CO2 per liter, dus 0.15% worden opgelost (bijv. spuitwater). Over de CO2-cyclus in de aardkorst is minder bekend, maar deze bevat wel het grootste deel van de koolstof op aarde.
Liever wat meer dan te weinig
Ondanks de minieme aanwezigheid van CO2 in de atmosfeer, is de ganse fauna voor zijn voedsel afhankelijk van een weelderige plantengroei. Omdat dit gas essentieel is voor de plantengroei, kunnen we ons afvragen wat er zou gebeuren moest er meer of minder CO2 in de atmosfeer zijn. We zijn niet de eerste die zich dat afvraagt ... maar eigenlijk weten al velen de oplossing op die vraag.
Het ideale broeikasgas
De grote claim is dat CO2 een broeikasgas zou zijn. In zekere zin is dat zo. Broeikaskwekers, ofwel serretuinders, voegen dikwijls CO2 toe aan hun serre om hun gewassen sneller te laten groeien. Daartoe sluiten ze de uitlaat van een generator met verbrandingsmotor aan op de serre en verkopen de elektriciteit op het net. Het verhoogde CO2 niveau verhoogt de groei van de planten. Op dit systeem speelt de industrie rijkelijk in ... voor de levering van CO2 gas of voor de meer opportune oplossing: een generator met verbrandingsmotor (1)(2) .
We citeren een fragment uit de tekst van een tuinderswebsite:
Lichtintensiteit
Het blijkt dat planten bij toenemende lichtintensiteit meer CO2 kunnen opnemen. Voor wat betreft de optimale waarde bij voldoende lichtcapaciteit, lopen de opgaven nogal sterk uiteen. Hierbij speelt vanzelfsprekend de plantensoort ook een rol. Als optimale waarde zouden we een gehalte van 0,1 % willen noemen; dit is dus circa 3 maal zoveel als de natuurlijke hoeveelheid. Bij sommige proefnemingen heeft men echter ook wel optimale waarden tussen 0,17 en 0,2 % gevonden. Dahliastekken die CO2 toegediend kregen, wortelden sneller, bij rozen verkreeg men langere stelen (o.a. bij proeven in Aalsmeer) en in Duitsland bij het ras ´Baccara´ een meeropbrengst van 30 %.
Door natuurlijke oorzaken kan men het CO2 gehalte in de lucht ook op een beter niveau brengen voor de planten:
1. In de eerste plaats betekent luchten: luchtverversing en luchtcirculatie. Wanneer overdag in de kas het CO2 gehalte te veel is gedaald zal het openen der luchtramen een verhoging van het CO2 -gehalte in de kas teweeg brengen.
2. Een goede humusverzorging en het gebruik van stalmest brengen een natuurlijke CO2-productie met zich mee. Vandaar dat bij echte "watercultuur" waar vanzelfsprekend geen CO2-productie uit de bodem optreedt, heel dikwijls CO2-gebrek wordt waargenomen.
CO2 en temperatuur
Bij toediening van CO2 moet men de temperatuur van de kas verhogen, teneinde het volle profijt van het gas te verkrijgen. Immers de assimilatie wordt bij temperatuursverhoging groter en dus zijn de planten dan in staat meer CO2 te verwerken. De optimale temperatuur verschilt sterk individueel.
Als optimale grenswaarde neemt men aan dat de temperatuur tussen 20 en 30°C is.[1]
[1]https://www.tuinkrant.com/artikel/plantkunde-belang-koolzuurgas-co2-serre
Bij aquariums werkt deze truc nog beter. Daar spreekt men van een minimale verhoging van de plantengroei met factor 4 [1]! Ook aquarium liefhebbers kennen de functie van CO2.
Wat een tekort aan CO2 teweeg brengt in een aquarium.
- Vissen gaan snel ademhalen ( te kort aan zuurstof)
- Afvalstoffen worden niet afgebroken
- Algen lijken spontaan de kop op te steken
- Aquariumplanten groeien niet goed
Dit is geen hokus- spokus maar hoe de natuur werkt!
[1]https://www.dha-aquarium.nl/a-46471550/blog/wat-bijna-niemand-weet-over-co2-in-het-aquarium/
Alles gaat in rook (CO2) op!
De hele voedingscyclus bespreken zou ons te ver leiden. Toch willen we even de aandacht vestigen op het einde van het leven in de natuur. We zagen al dat via CO2 alle leven gevoed wordt. Een heel groot deel van deze organismen vindt zijn einde door voedsel te worden voor een of ander dier. Maar zelfs als een organisme een natuurlijke dood sterft, zal het op natuurlijke wijze (door detrivoren[1] – kadaver-eten) afgebroken worden (gerecycleerd) tot op atomaire basis. Voor de koolstof atomen betekent dat, dat ze uiteindelijk in de atmosfeer terechtkomen als CO2. Dat is zo voor mens, dier en plant.
In dat opzicht helpt het niets om houtverbranding te verbieden. Blijft het hout in het bos rotten, dan komt die CO2 net zo goed in de atmosfeer. Houtkachels vermijden ten minste nog dat er fossiele brandstoffen gebruikt worden. Maar ook daar is wel iets over te zeggen.
Aardolie
Bijna 50 jaar geleden hadden we de autoloze zondagen[1]. Niet zozeer omdat men bezorgd was om het milieu, maar de officiële versie was een boycot van Arabische landen tegen het Westen en (de Westerse) bezorgdheid over het opgeraken van de aardolie. Ondanks deze actie is het verbruik van aardolie sinds die tijd alleen maar gestegen. Nadat de olieprijs met 70% gestegen was, heeft geen mens het nog gehad over het opgeraken van de aardolie. In de jaren '80 werd geopperd dat 2000 het einde van het aardolie tijdperk zou zijn. Nu, bijna 20 jaar later, weten we dat deze prognose duidelijk verkeerd was. In de loop van de jaren zijn de schattingen van de voorraden allen maar gestegen:
Trends in bewezen oliereserves in de top vijf van aardolie producerende landen, 1980-2013 (gegevens van de US Energy Information Administration)[1]
[1]https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_proven_oil_reserves
Lege bronnen?
Heel merkwaardig is dat de lijnen niet dalen, maar stijgen. M.a.w.: deze grafiek maakt ons duidelijk dat de olie niet opgeraakt, maar dat we steeds meer aardolie krijgen! Laat ons aannemen dat de bijna verticale lijnen het resultaat zijn van ontdekkingen van nieuwe olievelden of nieuwe technologieën, ook de rest van de grafiek heeft de trend om te stijgen. Dit leidt tot de vraag: “Geraken oliebronnen ooit wel eens leeg, worden ze ooit afgesloten? “
We gingen met Google aan de slag met de woorden “closed well” en kwamen terecht in een verklarend woordenboek van olieboor-terminologie:
Vertaling: Wat betekent “Closed In Well” ?
Wanneer een put wordt afgesloten met een klep om de productie te stoppen, wordt deze als “gesloten in put” bestempeld. Het wordt ook wel een gesloten put genoemd. Alle olie- en gasputten worden op een bepaald moment voor een bepaalde periode gesloten om ze te stabiliseren. De periode van stabilisatie voor een put tijdens een gesloten fase laat de put toe om de druk te stabiliseren. Terwijl een gesloten put onder stabilisatie is, bepaalt de constante druk van de put het startpunt voor een puttest voor de volgende productieronde.[1]
Een oliebron wordt soms tijdelijk afgesloten om wat 'op positieven' te komen, de bron wordt niet afgesloten omdat ze leeg is! Deze manier van werken toont aan dat er een grote kans is dat de aarde een mechanisme heeft om koolstof en waterstof, diep in de aarde, onder hoge druk en temperatuur, om te zetten in aardolie. En dat zou wel eens goed een continu proces kunnen zijn! Ondertussen kennen we verschillende soortgelijke industriële processen[2], maar voorlopig vonden we niets terug van het feit dat dit proces in de aardkorst daadwerkelijk plaatsvindt.
Toch lijkt het er sterk op dat er een mechanisme moet zijn, dat instaat voor de toevoer van koolstof of CO2 in de aardbodem en de omzetting naar petroleum. Waarschijnlijk kan de warmte die vrijkomt door de nucleaire activiteit in de aardkern, in combinatie met de hoge druk op grote diepte, water en CO2 omzetten in handelbare koolwaterstoffen. Het is nu aan de mens om die brandstof in aanvaardbare hoeveelheden en met voldoende schone uitstoot te gebruiken.
[1]https://www.petropedia.com/definition/794/closed-in-well
[2] A Review of Sludge-to-Energy Recovery Methods
https://www.researchgate.net/publication/329919019_A_Review_of_Sludge-to-Energy_Recovery_Methods
Fossiele brandstoffen?
Hiermee komen we aan de vraag of de term “fossiele brandstoffen” op iets slaat. Heeft aardolie iets te maken met fossielen? Zijn fossielen niet het product van halfvergane, organische structuren waarin het grondwater verzadigd werd met kiezelzuur (Na2SiO3) zodat het natriumsilicaat (vulkanisch water) werd, om dan vervolgens te reageren met kalk, magnesiumoxide of andere stoffen tot vaste onoplosbare versteende structuren[1]?
Wie ooit steenkool nauwkeurig bekeken heeft, kan beamen dat het hier met grote zekerheid gaat over een fossiele brandstof. Meer dan eens vindt men een afdruk van en of andere plantaardige vorm in de steenkool. Maar of daar werkelijk miljoenen jaren voor nodig zijn, is helemaal niet zeker. Toen in 1980 de vulkaan Mount Sint Helens ontplofte, vond men daar enkele jaren later al bruinkool, maar ook allerhande geologische configuraties die tot dan toe aan miljoenen jaren werden toegeschreven. In werkelijkheid was al het onheil in enkele weren afgehandeld en daarna was het een kwestie van weken - maanden - jaren voor we dingen zagen waarvan men tot dan toe dacht dat het miljoenen jaren nodig had. Deze geologische gebeurtenis moet ons ertoe aanzetten om te beseffen dat de aardbodem een veel sneller ritme heeft dan we tot nu toe dachten. En bij die geologisch kortere tijdschaal hoort ook een kortere tijdschaal voor veranderingen in de atmosfeer
Is er voor aardolie een gelijkaardig bewijs of proces?
Ja beide zijn er! En dat al enkele decennia, maar ze worden zorgvuldig geheim gehouden.
In 1993 publiceerde Thomas Gold een manuscript “The deep, hot biosphere” (https://www.pnas.org/doi/10.1073/pnas.1701266114 ) met als ondertitel: De mythe van de fossiele brandstoffen”.
Gold legt uit hoe in de aarde, en dat hoeft niet eens diep te zijn- diepte >1m en T > 50ºC , bacteriën van de klasse Methanogenen, H2 combineren met CO2 om hun energiemetabolisme aan te drijven dat CH4 als produceert metaboliet. Of om het in gewoon Nederlands te zeggen: ‘De Methanogenen gebruiken als ‘voedsel’ H2 en CO2 om in hun energie te voorzien en produceren daarbij de afvalstof CH4 en dat is precies de basisbouwsteen van aardgas en aardolie.
Dit proces staat beschreven op deze Wikipedea pagona: https://en.wikipedia.org/wiki/Methanopyrus :” It lives in a hydrogen (H2)-carbon dioxide(CO2) rich environment, and like other methanogens reduces the latter to methane.”
Methanopyrus is a genus of the Methanopyraceae.[1]
Methanopyrus is a genus of methanogen, with a single described species, M. kandleri. It is a rod-shaped hyperthermophile, discovered on the wall of a black smoker from the Gulf of California at a depth of 2,000 m, at temperatures of 84–110 °C. Strain 116 was discovered in black smoker fluid of the Kairei hydrothermal field; it can survive and reproduce at 122 °C.[2] M. kandleri also requires a high ionic concentration (>1 M) in order for growth and cellular activity.[3] Due to the species' high resilience and extreme environment, M. kandleri is also classified as an extremophile.[3] It lives in a hydrogen-carbon dioxide rich environment, and like other methanogens reduces the latter to methane. It is placed among the Euryarchaeota, in its own class.
Hiermee is de basis voor het bewijs, dat aardolie GEEN fossiele brandstof hoeft te zijn, gelegd.
Aardolie is een geschenk van “moeder aarde” om de mens te voorzien in een handige energievorm, die door de mens op een geschikte manier kan gebruikt worden. Dat wil zeggen zonder overdaad en zonder het aan de basis liggende ecosystem te forceren.
Op dit punt moeten we toch even opmerken dat het in de grond pompen van CO2 - onder het mom van klimaatbescherming, wel eens een zeer zorgvuldig overwogen manier zou kunnen zijn om de olieproductie in de aarde een handje te helpen. Als dat lukt, kunnen de aardoliebedrijven hun handeltje extra voordelig maken, en de natuurlijke aardolieprocessen een handje helpen.
Hierbij dient wel in acht genomen te worden dat we het leven in de aarde verstoren door een onnatuurlijke CO2 toevloed te creëren.
Bovendien blijven de regeringen ons hoge teksten opleggen omdat wij zogezegd met ‘fossiele’ brandstoffen het klimaat om zeep helpen.
Aardolie is olie geproduceerd door micro organismen (Methanopyrus) in de aarde, waar een temperatuur van minmaal 50ºC heerst. Aardolie kan van zeer oude organische restanten voort komen, maar het kan net zo goed een snel en recent proces zijn.
[1] Hicks, H., 1986, Mineralized sodium silicate solutions for artificial petrification of wood: United States Patent Number 4,612,050, Patent issued September 16, 1986 to Hamilton Hicks of Greenwich, CT, pp. 1-3. (klik hier om de PDf gedownlad van www.pat2pdf.org te bekijken)
Verstoord evenwicht?
Één van de steeds weerkomende argumenten is dat de mens het evenwicht van de hoeveelheid CO2 heeft verstoord. De grote boosdoener zou het gebruik van fossiele brandstoffen zijn.
Toch zijn er andere factoren die net zo goed het CO2 evenwicht in de atmosfeer kunnen verstoren. Zo is er bijvoorbeeld de plantengroei. We zagen hierboven dat die het aandeel CO2 in een serre serieus kan beïnvloeden. Gezien het relatief lage aandeel CO2 in de atmosfeer, moeten we ons bewust zijn dat het veranderen van de oppervlakte van de begroeiing door planten, een grote impact kan hebben op het CO2 niveau in de atmosfeer. Als planten in een serre het CO2-aandeel in de sere-atmosfeer zodanig kan verminderen dat ze slechter gaan groeien, kan ook het ontbreken van plantengroei ook het CO2-aandeel in de atmosfeer laten stijgen!! Ontbossing is een wereldwijd probleem. Toch wordt er in het Westen geen verband gelegd met de stijging van het CO2-niveau.
De impact die planten kunnen hebben op het CO2 evenwicht wordt duidelijk wanneer we de impact van olifantengras bekijken. Deze plant, Miscanthus giganteus[1], is een voorbeeld van een “koolstofverzegelaar”. Hij brengt niet alleen 0.4 tot 3.5 ton koolstof per hectare/per jaar in de grond, maar levert ook tot 20 ton te oogsten celluloserijk en goed brandbaar olifantengras met slechts 9% vocht[2]. Zelfs al verbranden we de planten, dan nog blijft een niet te onderschatten hoeveelheid koolstof in de grond.
Degenereert die grond tot een woestijn, dan wordt deze 0.4 tot 3.5 ton koolstof per hectare/ per jaar natuurlijk niet in de grond gebracht ... en dat brengt het CO2-gehalte in de atmosfeer omhoog.
Ditzelfde proces toont aan dat plantengroei een aanzienlijke hoeveelheid koolstof in de bodem kan deponeren. Dat kan natuurlijk niet oneindig doorgaan en daarom is het mogelijk dat deze koolstof de bodem weer verlaat in de vorm van aardolie, of meteen als CO2 , zoals men dat ziet bij vulkanen[3].
[1]https://en.wikipedia.org/wiki/Miscanthus_giganteus#Carbon_sequestration
[2]https://www.wur.nl/nl/Dossiers/dossier/Olifantsgras-Miscanthus.htm
[3]https://climatechangedispatch.com/massive-volcano-emissions-warming/
CO2 en onze gezondheid
We weten allemaal dat mens en dier zuurstof nodig hebben om te leven: we ademen zuurstof in en we ademen CO2 uit. Wordt het aandeel CO2 in de ruimte waarin we verblijven te hoog, dan komt onze zuurstof voorziening in problemen. Hier een lijstje uit Wikipedia[1]:
[1]https://nl.wikipedia.org/wiki/Koolstofdioxide#Toxicologie_en_veiligheid
Het gaat er niet zozeer om dat CO2giftig zou zijn. De problemen zijn eerder te wijten aan een verstoring van een aantal evenwichten. De belangrijkste daarvan heeft betrekking op de zuurstofoverdracht van het bloed naar de cellen.
Te weinig CO2
Het CO2-niveau in ons bloed moet een bepaald waarde hebben: dat geeft aan het bloed een overeenstemmende zuurtegraad. Is het aandeel CO2 onvoldoende, dan geeft de hemoglobine geen zuurstof af wanneer een cel een CO2molecule in het bloed aanbied. M.a.w. de cel krijgt een zuurstoftekort terwijl de zuurstof verzadiging in het bloed bijna volledig is. Deze situatie verkrijg je door te veel te ademen of door de mond te ademen. Het is de oorzaak van hyperventilatie. De oplossing om in een plastic zakje te ademen, doet dan ook niet meer dan het CO2 gehalte in je bloed omhoog brengen zodat alle cellen en organen weer zuurstof krijgen. Veel mensen ademen te snel en creëren hierdoor een chronisch zuurstof gebrek bij zichzelf dit kan tientallen symptomen veroorzaken. (zie Buteyko)
Een te laag CO2 gehalte zou iedereen aan hyperventilatie laten sterven!
Broeikasgas - CO2 equivalent
In deze studie past het natuurlijk om ook de definitie van broeikasgas eens van naderbij te bekijken. We raadplegen Wikipedia:
Broeikasgassen zijn gassen in de atmosfeer van de Aarde of een andere planeet met het vermogen om warmtestraling te absorberen en geleidelijk in alle richtingen weer af te geven. Hierdoor dragen ze bij aan het vasthouden van warmte in de atmosfeer en daarmee aan het verhogen en in stand houden van de evenwichtstemperatuur. Dit wordt het broeikaseffect genoemd.
De belangrijkste broeikasgassen in de aardatmosfeer zijn waterdamp, koolstofdioxide, methaan, lachgas (distikstofmonoxide) en ozon.[1] Zonder broeikasgassen zou de gemiddelde temperatuur op Aarde zo'n 33 graden lager zijn: –18 °C in plaats van de huidige +15 °C.[2] De mate waarin een bepaalde hoeveelheid broeikasgas kan bijdragen aan het broeikaseffect wordt het aardopwarmingsvermogen genoemd.[1]
Het belangrijkste broeikasgas in de atmosfeer is waterdamp. Volgens de hiernaast afgebeelde tabel uit Wikipedia [2] is er tussen de 0 en 7% (gemiddeld 3.5%) waterdamp in de atmosfeer. Dat is ongeveer 100 keer de hoeveelheid CO2. Bovendien heeft het een CO2-equivalent hoger dan CO2 zelf. Dat maakt dat de invloed van waterdamp op de temperatuur minimaal twee grootteordes groter is dan die van CO2.
Wie af en toe naar de wolken kijkt, zal zonder enige twijfel onmiddellijk begrijpen dat de impact van waterdamp vele malen groter moet zijn dat die van CO2. Dat is een onweerlegbare vaststelling. Maar waterdamp kan ook een regulerend effect hebben. Witte wolken reflecteren heel goed de warmte die van de zon komt. Dat voel je gewoon als er een wolk overtrekt. Of wanneer je met –10 graden een mistige berg beklimt en dan plots boven de wolken komt. Bij windstil mag dan meteen de jas uit! Boven die wolken is het zomer!
[1]https://nl.wikipedia.org/wiki/Broeikasgas
[2]https://nl.wikipedia.org/wiki/Aardatmosfeer#Samenstelling
Bij zonnepanelen rekent men in onze contreien ruwweg op een energie van 1000W per m2 zonlicht. Enkel de weerkaatsing van het zonlicht door de wolken kan daarom de temperatuur in een heel gebied tijdelijk enkele graden doen zakken. Toch leven we sinds mensenheugenis hier op aarde zonder enig onheil met veranderende CO2verhoudingen in de atmosfeer, en die zijn er zeker en vast geweest, net zoals er zeker en vast ijstijden en warmere periodes zijn geweest.
Wat is een broeikasgas?
Is er iets mis met de definitie?
Als je iemand vraagt om enkele broeikasgassen op te sommen, dan zal men niet al te snel spreken over waterdamp. Toch is dat het meest voorkomende en meest energierijke broeikasgas. Ondanks dat is het een problematisch broeikasgas. In vergelijking met CO2 kan het veel meer warmte vasthouden. Het CO2 equivalent is veel hoger dan 1, dus hoger dan CO2 zelf.
Waarom kent niemand waterdamp als een broeikasgas? De reden is heel simpel, je kan niemand laten betalen omdat er wolken boven zijn hoofd hangen. Voor CO2 is dat een heel ander verhaal, alsook voor andere industriële gassen. De gassen die een gat in de ozonlaag maken zijn natuurlijk echt niet goed voor het milieu en daar mag zeker wat aan gedaan worden.
Hoe dan ook: waterdamp kan je niet verbieden, dat snappen zelfs de politici. Daarom spreken ze er liever niet over….
Hoe bereken je de oppervlaktetemperatuur van een planeet?
In de film: https://www.youtube.com/watch?v=V0jdPQ9aGbY legt “1000frolly PhD” uit hoe je de temperatuur van de atmosfeer op een planeet berekent. Er komt geen broeikasgas aan te pas. Bovendien is het zo simpel dat je het zelf kan doen.
Besluit
Er is geen wetenschappelijk onderbouwde reden om CO2 als gevaarlijk te bestempelen of om bezorgd te zijn over de hoeveelheid CO2 in onze atmosfeer. Het is veeleer het tegengestelde: CO2 is de basis voor alle leven op aarde. Zonder CO2 wordt er geen voedsel meer geproduceerd.
Ook als broeikasgas is CO2 niet alarmerend. Variaties in de temperatuur zijn er altijd geweest en nu Groenland terug groen wordt, mogen we ons verheugen op een warmere periode.
Wat iedereen mag opvallen is het feit dat elk levend wezen - plant, dier of mens - volledig recyclebaar is. Dat staat in groot contrast met de bouwstoffen die de mens maakt en gebruikt. We denken dan vooral over de enorme hoeveelheid kunststoffen, radioactieve - en giftige stoffen die we in ons leefmilieu hebben gebracht en die we, gezien de huidige natuurkundige wetmatigheden, nog heel lang zullen terugvinden.
De volledige recyclrrbaarheid van de levende wezens kunnen we zonder meer toeschrijven aan het volmaakte plan dat de Schepper met Zijn Schepping had en heeft.