Seksualiteit: Door de Schepper biologisch bedoeld voor verbinding en verantwoordelijkheid
De 5-voudige bediening van seksualiteit
🧬 De menselijke biologie is wonderlijk en diepgaand. Wie zich verdiept in de tientallen hormonale, neurologische en genetische processen die betrokken zijn bij aantrekkingskracht, verliefdheid en voortplanting, komt tot een opvallende conclusies: onze Schepper heeft Zichzelf als het ware overtroffen met de aspecten die Hij in deze, in eerste instantie biologische functie heeft ingebouwd. We bekijken 5 punten “De5-voudige bediening van seksualiteit”.
- Het is deel van een noodzakelijk reproductie - techniek om de mensheid uit te breiden en te leren.
- Het is een duidelijk bewijs tegen evolutie omdat het een ”ontwikkelings”omweg van maar liefst 700 verschillende biologische processen inhoudt. Vanuit evolutiestandpunt zou 80 tot 90% van die processen niet nodige geweest zijn.
- Speciale voorzieningen maken ieder nieuw mens uniek.
- De hormonale bijwerkingen van de liefkozingen en de geslachtsdaad sturen beide partners in de richting van levenslange trouw en verantwoordelijkheid voor de verwekte kinderen.
- We kunnen het niet ontkennen, het moemnt van bevruchting is de kers op de taart van de liefdevolle relatie binnen het huwelijksverbond (maar de hormonale krachten treden al vroeger in werking).
"Ons lichaam is niet gebouwd voor vrijblijvende intimiteit — maar op diepe verbondenheid: een levenslang huwelijk."
Seks is geen vrijstaande daad — het is een biologisch ‘startschot’
Wanneer twee mensen seksueel met elkaar verbonden raken, gebeurt er veel meer dan oppervlakkige aanraking; er komen bijvoorbeeld 3 stoffen vrij die de betrokkenen psychisch beïnvloeden en bovendien wordt er DNA geherprogrammeerd:
- Oxytocine (het ‘bindingshormoon’) wordt vrijgegeven, waardoor een vrouw zich biologisch gaat hechten.
Oxytocine is een neuropeptide dat als hormoon en neurotransmitter fungeert. Het lijkt een belangrijke rol te spelen bij het verbinden van sociale contacten met gevoelens van plezier. Het speelt een centrale rol bij ouderbinding, vriendschappen en romantische interacties, evenals bij seksualiteit. Ook bij het verrichten van zorgtaken wordt er meer oxytocine aangemaakt. Omdat oxytocine ook een belangrijke rol speelt bij de hechting van opvoeder en kind, wordt het ook wel het knuffelhormoon genoemd. Waar oxytocine binnen de eigen groep (ingroup) altruïsme en binding versterkt, kan het richting andere groepen (outgroup) agressief gedrag in de hand werken, vooral als deze groepen als bedreigend worden ervaren
Bron: nl.wikipedia.org/wiki/Oxytocine
- Bij mannen stijgt vasopressine, dat verbonden is aan beschermend gedrag tegenover een partner.
Antidiuretisch hormoon (ADH) of vasopressine is niet alleen betrokken is bij de regulatie van de osmolariteit, maar speelt ook een rol in diverse sociale gedragingen. Onderzoek heeft aangetoond dat ADH de hersenen beïnvloedt op een manier die van invloed is op sociale interacties, zoals sociale herkenning, partnerbinding en monogamie, ouderlijk gedrag, partnercompetitie, agressie en sociale stress. Deze effecten zijn meestal sterker bij mannen dan bij vrouwen.[3] Zo is de productie van ADH hoger in monogaam levende diersoorten dan in diersoorten die promiscue zijn. De mate waarin ADH agressie beïnvloedt, hangt af van verschillende factoren, zoals de sociale situatie waarin een dier zich bevindt en de diersoort. In sommige gevallen kan ADH agressie bevorderen, vooral wanneer dieren met elkaar concurreren om een partner. In andere situaties kan ADH juist agressie verminderen, bijvoorbeeld wanneer dieren hun territorium verdedigen.
Broin: nl.wikipedia.org/wiki/Antidiuretisch_hormoon
- Dopamine zorgt voor een gevoel van diepe beloning — maar ook van afhankelijkheid. Seks activeert dezelfde hersencircuits als sterke verslavingen.
Het speelt een belangrijke rol in ‘door beloning gemotiveerd gedrag bij executieve functies, motivatie, opwinding, bekrachtiging en beloning'. Dopamine heeft ook effect in de hersenen op motorische controle evenals op lagere functies waaronder borstvoeding, seksuele opwinding en misselijkheid. Dopamine is in de populaire cultuur en media de neurotransmitter voor het ervaren van geluk, genot, blijdschap en welzijn.
Bron: nl.wikipedia.org/wiki/Dopamine
- Epigenetische processen laten ‘sporen’ na in het DNA — seks verandert letterlijk wie je bent.
Al deze mechanismen zijn bedoeld om twee mensen aan elkaar te binden — voor de veiligheid en ontwikkeling van een mogelijk kind dat eruit kan voortkomen. Het lichaam kent geen “losse relaties”, enkel hechting en levensvorming.
De mogelijkheid van nieuw leven vraagt verantwoordelijkheid
Elke seksuele daad heeft biologisch gezien het potentieel om een nieuw leven te starten. Zelfs wanneer men voorbehoedsmiddelen gebruikt, blijft de boodschap van het lichaam hetzelfde:
“We zijn klaar om een kind te ontvangen.”
Seks roept dus niet alleen gevoelens van genot op, maar ook systemen van zorg, hechting en ouderschap. Het negeren van die biologische realiteit leidt vaak tot:
- Emotionele schade door verbreking van binding.
- Verwarring over identiteit en hechting.
- Onbedoelde zwangerschappen en de druk van keuzes die niemand lichtvaardig zou moeten maken.
Verantwoordelijkheid nemen: een oproep aan hart én verstand
💬 In het licht van deze kennis is het meer dan een moreel standpunt — het is een biologisch verantwoorde keuze — om seksualiteit pas binnen een duurzame relatie, zoals een huwelijk, vorm te geven. Niet als last of verbod, maar als bescherming:
- Van jezelf.
- Van je toekomstige partner.
- Van het mogelijke nieuwe leven dat jullie samen kunnen voortbrengen.
Verantwoordelijkheid nemen betekent niet “jezelf iets ontzeggen”. Het betekent: jezelf, je lichaam, en de liefde de tijd geven om tot volle bloei te komen.
Gevolg
💡 Onze lichamen zijn geen toevallig tot stand gekomen machines. Ze spreken een taal van liefde, verbinding en toewijding — een taal die vraagt om eerbied, zorg, en geduld. Laten we luisteren naar wat die biologie ons vertelt… en de vrijheid herontdekken van échte liefde die kiest voor de ander, in hoofd, hart én lichaam. Met andere woorden: ons lichaam spreekt de taal van de Schepper. Het menselijk voortplantingsproces is het meest ingewikkelde proces in ons lichaam. Momenteel zijn meer dan 700 deel-processen bekend, die deel uitmaken van het proces van verliefd worden, de bevruchting, de groei van het kind in de moederschoot en de geboorte.
Maar het stopt niet bij de geboorte, ook de interactie na de geboorte, de overdacht van liefde en genegenheid zijn processen die, ‘met biologische ondersteuning’ verwacht worden van goede en verantwoordelijke ouders.
Veel van die processen, om niet te zeggen -de meeste - druisen regelrecht in tegen de evolutietheorie. De wetenschap van de 21ste eeuw onthult een heel ander verhaal.
Zeven biologische factoren die vragen oproepen bij een evolutionaire verklaring
We werken dit spoedig verder uit in 7 punten:
- Kip-en-ei paradox van seksuele voortplanting
- Genetische crossover tijdens meiose
- Gametische isolatie
- Complexiteit van gezichtsherkenning en sociale interpretatie
- Emotionele en hormonale binding
- Epigenetische over-erving en seksuele imprinting
- Celdifferentiatie en lichaamsontwikkeling