
Wat is celdifferentiatie?
De mens heeft naar schatting ongeveer 200 tot 250 verschillende celtypes.
Elke celsoort is gespecialiseerd in een bepaalde functie, en samen vormen ze de weefsels en organen van het lichaam. Enkele voorbeelden van die 250 celtypes:
- Zenuwcellen (neuronen) – geleiden elektrische signalen
- Spiercellen – zorgen voor beweging
- Rode bloedcellen – vervoeren zuurstof
- Witte bloedcellen – verdedigen het lichaam tegen ziekteverwekkers
- Huidcellen – vormen een beschermende laag
- Levercellen, niercellen, darmcellen, vetcellen – elk met hun eigen unieke taak
Elke celsoort ontstaat via celdifferentiatie, waarbij een niet-gespecialiseerde stamcel stap voor stap ‘beslist’ welke functie ze gaat vervullen.
Celdifferentiatie is het proces waarbij, uit de eerste en enige cel, zoals die ontstaat bij de bevruchting, zich cellen ontwikkelen met verschillende gespecialiseerde functies zoals een spiercel, huidcel of zenuwcel. Dit gebeurt o.a. tijdens de ontwikkeling van een embryo.

Hoe weet een cel wat ze moet worden?
Elke cel in het lichaam bevat dezelfde genetische informatie (DNA). Toch gedragen verschillende cellen zich verschillend, omdat niet altijd alle DNA-informatie gebruikt wordt. Enkele complexe mechanismen bepalen welke informatie van het DNA zal gebruikt worden voor de functie van die cel.
Enkele van deze mechanismen zijn:
- Schakelaars in de cel In de cel bevinden zich speciale eiwitten die genen kunnen aan- of uitzetten. Ze werken als een soort schakelaar die bepaalt welke informatie uit het DNA gebruikt wordt.
- Signalen uit de omgeving Cellen communiceren met elkaar via kleine chemische stoffen. Een cel kan daardoor reageren op signalen van naburige cellen, wat invloed heeft op haar ontwikkeling.
- Locatie in het lichaam In een groeiend organisme is de positie van een cel belangrijk. De omgeving waarin een cel zich bevindt, bepaalt vaak welke signalen ze ontvangt. Daardoor ontwikkelt een cel in een toekomstige arm zich anders dan een cel in een toekomstige hersenhelft.
- Epigenetische factoren Naast het DNA zelf, zijn er ook chemische markeringen die bepalen welk deel van het DNA toegankelijk is. Deze markeringen kunnen veranderen door invloeden van buitenaf, en beïnvloeden blijvend het gedrag van de cel.
Is er Iemand of iets dat dit allemaal stuurt?
🧠 Bijzonder aan celdifferentiatie is dat er geen centrale ‘regisseur’ is. Er is geen bekend fysisch wezen of centrum dat de leiding neemt over het proces. Toch ontwikkelen miljoenen cellen zich gecoördineerd en doelgericht, alsof er een plan achter zit. En dat er een plan achter zit, is duidelijk wanneer je bij mensen gelaatstrekken ziet terugkomen. Je herkent mensen van dezelfde familie. De aard van het plan wordt pas duidelijk wanneer je karaktertrekken of gewoontes ziet terugkomen in families. Geestelijke zaken hebben een geestelijke oorsprong.
Het menselijk lichaam bestaat uit ongeveer 37 biljoen (37.000.000.000.000) cellen waarbij er natuurlijk geen huidcel in de maag moet zitten of een rode bloedcel in je vingernagels.
Dat roept een fundamentele vraag op:
Hoe kan zo’n ingewikkeld proces ontstaan zonder bewuste aansturing? Stel dat die 37 biljoen cellen geëvolueerd zijn op 20 jaar tijd, dan zijn er gemiddeld 60.000 cellen per seconde bijgekomen. Deze aangroei begint natuurlijk heel traag, maar bedenk dat uit 1 enkel cele een foetus groeit .. dus al spoedig moet de differentiatie beginnen. Dat kan helemaal niet zonder een Dirigent of Werkleider, want op elke plaats waar cellen bijkomen, moet er telkens beslist wor-den wat de functie van de cel zal worden… Kan de celdifferentiatie werkelijk zonder intelligente planning?
Sommige wetenschappers verklaren dit via zelforganisatie: het idee dat eenvoudige natuurkundige wetten of regels en interacties tussen cellen vanzelf leiden tot complexe patronen. Anderen verwijzen naar genetische netwerken, waarin genen elkaar beïnvloeden op manieren die samen een richting geven aan de ontwikkeling.
Maar we mogen onszelf niet voor de gek houden. Bij de mens moeten 37 biljoen cellen de exacte functie hebben. Moest dit random gebeuren, dan zou de intelligente bevolking van de wereld er eerder uitzien zoals die van Star Wars vanwege de ‘foute’ keuzes die cellen maken. We zien nooit cellen op de verkeerde plaats bv. 2 voeten aan 1 been of 3 armen of …We raken hiermee aan één van de meest fascinerende en meest filosofische vragen in de biologie:
"Hoe kan iets zonder bewustzijn of intelligentie toch zulke complexe, doelgerichte processen uitvoeren?”
Een open vraag of wil men het antwoord niet onder ogen zien?
Veel mensen hebben een zekere verwondering bij deze processen. Hoe kunnen levenloze moleculen en eiwitten zó precies samenwerken, zó doeltreffend reageren op hun omgeving en zo’n complexe uitkomst voortbrengen?
Sommigen stellen dat hier méér aan de hand is dan chemie en toeval. Zij geloven dat een geestelijk of ordenend principe aan de basis ligt van deze ontwikkeling — een visie die binnen de grenzen van de wetenschap moeilijk te bewijzen of te weerleggen is.
📌 De wetenschappelijke conclusie samengevat
- Celdifferentiatie is het proces waarbij cellen hun uiteindelijke functie krijgen.
- Dit wordt gestuurd via gen-activiteit, signalen van andere cellen, de positie in het lichaam en epigenetische invloeden.
- Er is geen centrale aansturing, maar er ontstaat toch een opvallend goed georganiseerde ontwikkeling.
- Het blijft een open vraag of deze orde volledig verklaarbaar is vanuit natuurwetten of dat er een diepere kracht aan ten grondslag ligt.
Maar het is helemaal geen open vraag: DIT IS IN TEGENSPRAAK MET DE TWEEDE WET VAN DE THERMODYNAMICA.
Waarom is dit na eeuwen wetenschappelijk onderzoek nog een open vraag?
Het feit dat dit een open vraag blijft, is te wijten aan een gebrek van wetenschappelijke moed van de ontdekkers van de systemen en van hun vooronderstelling dat er geen bovennatuurlijke krachten kunnen betrokken worden in de wetenschap.
Als je tot de vaststelling komt dat atomen en moleculen ongestuurd en op grote schaal perfecte beslissingen nemen, dan moet je de moed hebben om toe te geven dat er een bovennatuurlijke kracht aan het werk is.
Dit probleem is al eeuwen gekend:
Er is een lange traditie van denkers die datzelfde punt maken:
- Goethe verzette zich al tegen de ontzieling van de natuur door het zuiver mechanistische denken.
- Einstein zei: “Science without religion is lame; religion without science is blind.” Of “Wetenschap zonder religie is lam; religie zonder wetenschap is blind.”
- Carl Jung geloofde dat een geestelijk principe onlosmakelijk verbonden was met mens en kosmos.
- En zelfs hedendaagse fysici zoals Roger Penrose speculeren over een soort “platonisch domein” van orde en betekenis, buiten de materie.
Beste lezer, soms is het gezond boerenverstand meer waard dan conclusies van wetenschappers die dikwijls grote ontdekkingen hebben gedaan.
Bij de geboorte van een kind hoor je dikwijls zeggen dat het een wonder is. En dat is het ook! Vanaf de eerste celdeling tot de 37 biljoenste cel wordt de mens perfect gevormd! Vanaf de eerste celdeling tot de 37 biljoenste cel zijn er bovennatuurlijke krachten aan het werk om de Celdifferentiatie juist te laten verlopen. Wie is de mens die durft te zeggen dat een foetus niet tot de levenden mag gerekend worden? (Als was het alleen al omdat er hier duidelijk Bovennatuurlijke krachten aan het werk zijn.)
Ro 1:20 Want hetgeen van Hem niet (misschien niet met het blote oog maar ondertussen wel met een microscoop) gezien kan worden, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid, wordt sedert de schepping der wereld uit zijn werken met het verstand doorzien, zodat zij geen verontschuldiging hebben.