Sir Charles Lyell (1797–1875)
Sir Charles Lyell (1797–1875) was een Schots geoloog die een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van de moderne geologie. Hij is vooral bekend door zijn boek Principles of Geology, waarin hij het concept van uniformitarianisme verdedigde. Dit principe stelt dat de processen die de aarde in het verleden vormden, dezelfde zijn als die vandaag actief zijn. Lyell beïnvloedde ook Charles Darwin met zijn ideeën over de langzame, geleidelijke veranderingen in de natuur, wat later bijdroeg aan de ontwikkeling van de evolutietheorie.
Uniformitarianisme?
We kunnen ons de vraag stellen: “In hoeverre verklaart de theorie van Lyell geologische structuren? Of met andere woorden: Welke processen zijn verantwoordelijk voor het gros van de geologische structuren?”
Volgens Lyell is het heden de sleutel tot het verleden. Maar laten we eerlijk zijn, het heden - in het geval van een jarenlange rustige opeenvolging van winter en zomer - verandert niet zo veel aan de geologische structuur van een landschap.
Echter veranderingen treden pas op bij catastrofes: aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, tsunami’s enz. Dit betekent dat Lyell slechts voor bepaalde kleinschalige gebeurtenissen een verklaring kan geven. De geschiedenis leert ons dat er ook (grootschalige) catastrofale processen zijn; die geven ons een heel ander beeld van de vorming van hemel en aarde en leidt ons naar verschillende wetenschappers:
- Guy Berthault: deed onderzoek naar stratificatie van modderstromen.
- Stef Heerema: specialist zoutllagen
Bovendien zijn er fenomenen en sprekende voorbeelden:
- Stratificatie
- De ontstaanstheorie van Stef Heerma voor de Zechstein zout-formatie
- Zoutmagma gestold in interactie met modder
- Zouttektoniek: zoutpijlervorming onder vuur
- Het getuigenis van het zout der aarde
- Universiteit doceert sprookje: Versteend zout stroomt als een vloeistof?
Hoe komen sedimentaire lagen verticaal? Waar zie je vandaag de dag nog aardlagen kantelen?
De El Caminito del Rey in de kloof Desfiladero de los Gaitanes (de kloof van de reuzen - foto's hieronder), die bij de uitgang 300m hoog is, toont een fascinerende geologische structuur. De kloof is een scheur dwars op sedimentaire lagen, die op een of andere manier bijna 90 graden gekanteld zijn. Is dat voldoende bewijs voor het feit dat het geologisch uitzicht van de aarde niet enkel door alledaagse processen gevormd is?