Alternatieve splicing is een proces waarbij een enkel gen verschillende vormen van mRNA (messenger RNA) kan produceren door verschillende combinaties van exons (de coderende stukken van het gen) samen te voegen of uit te sluiten tijdens de transcriptie. Dit betekent dat uit hetzelfde gen verschillende eiwitten kunnen ontstaan, afhankelijk van welke exons wel of niet worden opgenomen in het eind-mRNA.

Dit proces speelt een belangrijke rol in de diversiteit van eiwitten die een cel kan produceren. Het biedt een manier om de genetische informatie in een genoom efficiënt te gebruiken, door meerdere eiwitten te genereren zonder dat extra genen nodig zijn.

Er zijn verschillende manieren waarop alternatieve splicing kan plaatsvinden:

1. Exon skipping: Een exon wordt weggelaten.
2. Mutually exclusive exons: Twee exons kunnen elkaar uitsluiten, zodat alleen één van hen in het uiteindelijke mRNA terechtkomt.
3. Intron retention: Een intron (niet-coderend stuk van het gen) wordt behouden in het mRNA in plaats van verwijderd te worden.
4. Alternative 5' or 3' splice sites: Spliceplaatsen kunnen op verschillende plekken langs het mRNA worden gekozen, wat leidt tot variatie in het eindmolecuul.

Alternatieve splicing is belangrijk voor veel biologische processen, zoals celontwikkeling, weefsel specifieke genexpressie en de respons op omgevingsveranderingen. Fouten in dit proces kunnen leiden tot ziektes, zoals kanker of genetische aandoeningen.

Voor het ondersteunen van het idee van intelligente schepping, is die een extreem sterk bewijs. Hoe kan je immers bij toeval een systeem bouwen waarbij informatie via minimaal 4 verschillende systemen wordt verzameld op verschillende plaatsen van het DNA om dan de juiste bouwstenen te produceren die de cel nodig heeft?
Houdt hierbij in gedachte dat:

• Proteïnen eigenlijk atomaire productiemachines zijn, die bestaan uit moleculen waarbij niet 1 atoom te veel of te weinig mag zijn
• Die machines worden geproduceerd op vraag van een behoefte
• Door het aaneenrijgen vaneen bepaalde serie van juiste keuze uit 20 types aminozuren
• die vervolgens worden gevouwd tot de juiste structuur.
• En verplaatst worden naar de plaats waar ze nodig zijn.

Zoiets kan enkel een Superintelligentie bedenken en bouwen.