P.J. Wiseman (1888–1948) was een Britse archeoloog en legerofficier die bekend werd door zijn bijdragen aan de studie van kleitabletten in het oude Midden Oosten en zijn daaruit volgende interpretaties van Bijbelse teksten. Hij is vooral bekend om zijn theorie over de "kleitablet-hypothese", waarin hij stelde dat de Bijbelse scheppingsverhalen en genealogieën oorspronkelijk op kleitabletten waren geschreven in een stijl die gelijkt op die van de oude Mesopotamische literatuur. Wisemans werk heeft invloed gehad op de manier waarop sommige conservatieve Bijbelwetenschappers de structuur en oorsprong van Genesis interpreteren.

Hij ontdekte dat oude, verhalende kleitabletten gewoonlijk eindigden in colofons die een zeer specifiek formaat hadden dat uit drie delen bestond:
“dit is de geschiedenis/het boek/de genealogie van…” -
de naam van de persoon die het tablet schreef of bezat -  
een datum (zoals “in het jaar van de grote aardbeving” of “het 3e jaar van koning zo-en-zo,” etc.).

Wat Wiseman als nieuw aanbracht was het idee dat er ook in het  boek Genesis sprake is van een soort colofons, aangeduid door het Hebreeuwse woord ‘toledot’. Dat wijst erop dat Genesis oorspronkelijk een verzameling verhalende kleitabletten was, geschreven in spijkerschrift, door verschillende mensen.

Wiseman was auteur van verschillende boeken, waaronder “NEW DISCOVERIES IN BABYLONIA ABOUT GENESIS”