Skip to main content

Waarom sterven wij?

In het DNA van elke cel van een mens zit alle nodige informatie opgeslagen om die mens te maken. Dit is zo bij elke plant of dier. Vandaar het idee om levende wezens te klonen. Nu was het voor de geleerden een tijdje een raadsel waarom de mens en andere wezens sterven. Dit kan zeer eigenaardig klinken omdat we zo gewend zijn aan het verloop van het leven in de natuur. Maar het feit dat in het DNA alle gegevens zitten om een mens vanuit 1 cel op te bouwen, en dat alle zeven jaar elke cel van de mens vervangen wordt, wijst er op dat ook het verouderingsproces in alle leven is ingebouwd. Dit systeem zit volgens de geleerden in het DNA!  In 1997 werd ontdekt dat er in de staart van het DNA een stukje code zit dat de telomeren (in het Nederlands telsequentie) wordt genoemd. Dit stukje code zorgt er voor dat een cel maar een beperkt aantal keer kan gedeeld worden; bij de mens is dat momenteel 80 a 90 keer. De telomeren is niet te verklaren vanuit het evolutiestandpunt: immers hoe langer een wezen leeft, des te meer tijd heeft het om zich voort te planten en des te meer exemplaren kunnen ervan voortkomen. Alleen al om deze reden moet, vanuit het oogpunt van de evolutietheorie, automatisch het eeuwige leven uit eender welke soort kunnen voortgekomen zijn.

 

Voor evolutionisten is er een probleem: niet alle levende wezens hebben deze tolereren stuk in hun DNA! Eencellige organismen hebben dit mechanisme niet, om de eenvoudige reden dat de soort zou uitsterven nadat het aantal te kopiëren beurten op zou zijn.  

 

Bij meercelligen ligt de zaak anders: defecte cellen worden vervangen en het organisme op zich blijft leven. Indien er dus een meercellig wezen zou bestaan waarvan het DNA geen telomeren heeft dat zou dit de mogelijkheid tot eeuwig leven hebben!  De verouderde cellen worden immers keer op keer vervangen door nieuwe cellen met alle eigenschappen van nieuwe, jonge cellen.
Dit brengt ons bij het feit dat de evolutie van eencellige naar meercellige wezens niet kan gebeurd zijn zonder dat een Ontwerper hierbij een sterfmechanisme heeft ingebouwd. Dit complexe systeem is echt geen toeval, dit is geen gevolg van natuurlijke selectie (het gaat daar trouwens recht tegenin), dit is een duidelijk bewijs van het ingrijpen van een Ontwerper in Zijn creatie! 

Prediker  3:11  Alles heeft Hij voortreffelijk gemaakt op zijn tijd; ook heeft Hij de eeuw in hun hart gelegd, zonder dat de mens van het werk dat God doet, van het begin tot het einde, iets kan ontdekken.

Het is ook goed om weten dat de voortplantingscellen geen telomeren bezitten, wat ook niet zou kunnen om dezelfde reden als bij de eencelligen. Ook dit ondersteunt het feit dat er een doelgericht ontwerp achter de telomeren zit.