Inderdaad is de wetenschap aan een herdefiniëring toe want met de regelmaat van de klok wordt iets ‘wetenschappelijk bewezen’ of ‘wetenschappelijk verantwoord’ verklaard waarover op zijn minst verschillende meningen bestaan en dat is iets wat per definitie in de wetenschap niet kan.
Welke informatie is het waard om ‘wetenschappelijk’ genoemd te worden?
Onder ‘wetenschap’ verstaan we o.a. de verzameling van gegevens die het waard zijn om geweten te zijn. Het deel van informatie dat ons kennis geeft over onze leefwereld - meer bepaald de natuurwetten - neemt een belangrijke plaats in.
De belangrijkste eis van de wetenschap is dat ze strookt met de waarheid en dat blijkt in het begin van de 21ste eeuw een steeds groter probleem te zijn. Zogenaamde bevindingen van de wetenschap worden steeds meer gebruikt om politieke en financiële doelen na te streven waarbij het niet zozeer draait om waarheid, maar eerder om te misleiden en een bepaald doel te bereiken.
Wikipedia definieert als volgt:

“Wetenschap is zowel de systematisch verkregen, geordende en controleerbare menselijke kennis, het bijbehorende proces van kennisverwerving als de gemeenschap waarin deze kennis wordt verzameld.[1] Deze gemeenschap heeft haar eigen wetenschappelijke methodes en gewoonten (conventies) om tot hypotheses, wetmatigheden, theorieën en systemen te komen.”

In deze definitie zijn de woorden “controleerbare menselijke kennis” van groot belang. Wil de wetenschap bruikbare informatie aan de industrie kunnen leveren, dan moeten de genoemde fenomenen herhaalbaar zijn, en daarmee controleerbaar.  Dat leidt tot een extra indeling die in de wetenschappelijke wereld bestaat nl. de ‘exacte wetenschappen’. Merkwaardig genoeg is deze tak niet duidelijk afgelijnd, maar de definitie kunnen wij wel onderschrijven (zonder de uitzonderingen):

“Exacte wetenschappen zijn de takken van wetenschap die gebaseerd zijn op natuurwetten en theorieën die gekenmerkt worden door wiskundige modellering, formele logica en experimentele toetsing (de wetenschappelijke methode).”

De in deze definitie genoemde “wiskundige modellering” is waarschijnlijk niet strikt noodzakelijk, maar ze neemt wel een bijzondere plaats in. Alle technische toepassingen van de wetenschap  maken gebruik van van dit principe, en blijkbaar ook de schepping. Dit laatste wordt duidelijk gemaakt in deze lezing over de mandelbrodset: https://www.youtube.com/watch?v=OlD2rcm971U  

Om nuttig te zijn, moet de wetenschappelijke kennis tenslotte gerapporteerd worden. En daar wringt ook een schoentje: het huidige wetenschappelijke apparaat hanteert een filosofie waardoor bepaalde soorten artikelen geweerd worden in de publicatie. Althans in bepaalde middens. Want het internet staat open voor iedereen, mits je de goede zoekmachine gebruikt…
In de volgende hoofdstukken proberen we te evalueren in hoeverre bepaalde vermeende wetenschappelijke takken momenteel werkelijk wetenschappelijk zijn.
Wetenschap komt steeds voort uit een idee (theorie) dat getest wordt en in formules gegoten kan worden waardoor het bruikbaar word voor de innustrie. Het idee noemen we ‘de theorie’ of de ‘hypothese’. Met de testen bepalen we de werkingsprincipes en de formules zijn de basis voor bruikbare mechanismen  in het dagelijks leven.

Alles wat niet getoetst kan worden, is van weinig nut in de industrie en kunnen we niet tot de (exacte) wetenschap rekenen.
Nu de naam ‘wetenschap’ ook wordt gegeven aan dingen die niet eens het weten waard zijn, bv. leugens, moeten we een nieuwe naam bedenken voor de echte wetenschap, en naar analogie met ‘natuurkunde’ stellen wij ‘scheppingskunde’ voor.