Biologische Transmutatie (Louis Kervran)
We bespreken hier een boek van Louis Kervran uit 1971 en maken we gebruik van een vertaling van George Ohsawa. Deze man heeft nog vele andere werken geschreven en tot onze spijt moeten we zeggen dat we het niet met al zijn ideeën eens zijn. We proberen ons te houden aan de feiten die Louis Kervran.
Louis Kervrain en professor Baranger vonden na 13 jaar experimenteren dat elementen konden transmuteren in een biologische omgeving. Een aanneembare fysische verklaring werd niet gevonden en daarmee werd hun werk naar de prullenmand verwezen.
Kort gezegd vonden ze dit: “Natrium wordt kalium. Kalium verandert in calcium. Natrium verandert in magnesium. Natrium wordt koolmonoxide, enz. Al deze fenomenale veranderingen treden op in het biologische lichaam.”
We lichten 1 redelijk beroemde transmutatie uit het rijtje: N2 -> CO
Hoewel de transmutatie van stikstof naar koolstof goed bekend is in de natuurkunde, wordt er heel weinig over gezegd. Deze transmutatie ligt aan de basis van de productie van koolstof-14. Dit is theoretisch gezien een isotoop van koolstof, maar 14C komt altijd voort van 14N (door het vangen van een energierijk neutron) en vervalt zelfs altijd terug naar 14N (door het afstoten van een elektron en een antineutrino).
Kevrain stelt echter een andere transmutatie voor: in diatotomair stikstof (het gewone stikstofgas dat in de atmosfeer zit: N2) kan onder bepaalde omstandigheden een proton van de ene kern naar de andere overspringen. Aangezien zuurstof en koolstof de buren zijn van stikstof in de tabel van Mendeljev, krijg je dan CO.
Dit soort transmutaties is anno 2020 nog in een wazige sluier gehuld. We weten nog niet hoe we dit proces kunnen aansturen. Wat we wel weten is dat het te maken heeft met het feit dat de twee stikstofatomen door een drievoudige binding heel nauw bij mekaar zijn verbonden in een molecule. De drievoudige binding heeft als resultaat dat de kernen onderling minder van mekaar zijn afgeschermd waardoor een proton minder tegenstand heeft van de negatieve elektronenwolk rond de kern. Volgens Kervran is de aanwezigheid van gloeiend ijzer een katalysator, die blijkbaar met vertraging werkt.
Er is anno 2020 al een hele lijst van mogelijke transmutaties. De seculiere wetenschap blijft deze hardnekkig negeren en er is voorlopig geen interesse om dit fenomeen verder te onderzoeken. Het proces is onduidelijk en niet beheersbaar en voorlopig ziet de industrie er geen winst in (als men dan al weet dat dit fenomeen bestaat).
Het boek van Louis Kervran gaat, zoals de titel doet vermoeden over biologische transmutaties. En het is dan ook in de biologie dat men steeds meer op transmutaties botst. In de mitochondria zouden microscopische deeltjesversnellers zitten die het proces tot stand kunnen brengen. Link naar film toevoegen